วันพฤหัสบดีที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2553

พังทลาย



ตอนนี้ความรู้สึกที่เรามีให้กับสามีนั้นมันคือความเฉยชา และสงบ
สงบมากจนเรารู้สึกว่ามันไม่เหลืออะไรอีกแล้วในใจของเรา ไม่เหลือแม้แต่ความผูกพัน
เค้าทำลายความรู้สึกที่เรามีให้กับเค้าจนย่อยยับลงไปด้วยคำพูดของเค้า ความเห็นแก่ตัวของเค้า

เราไม่เคยคิดร้ายกับเค้าเลยนะ ไม่เคยอยากให้เค้าเจ็บปวด ไม่เคยอยากให้เค้าเสียใจ หรือว่าผิดหวัง อะไรถ้าเราหามาให้เค้าได้เราจะทำ เราทำได้ทุกอย่างแม้คนรอบข้างจะมองว่าเราโง่ แต่เราก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอก ตราบใดถ้าสิ่งที่เราทำมันจะสามาถรพยุงครอบครัวของเราให้ผ่านพ้นช่วงเวลาเหล่านี้ไปได้ แต่เราอาจจะคิดผิดก็ได้นะ

เค้าไม่เคยเห็นความสำคัญของความรู้สึกที่เรามีให้เค้าเลย เค้าเหยียบย่ำและทำลายความรู้สึกของเรา
ทำไมเค้าชอบขึ้นเสียง และตะคอกใส่เรา เวลาคุยกันได้ 2-3 คำก็ ถอนหายใจ เหมือนเบื่อที่จะต้องอยู่กับเรา
มันคงจะจริง ที่เค้าอาจจะเบื่อ เพราะตลอดเวลา 6 ปีที่เราอยู่ด้วยกันมา เราไม่เคยขัดใจอะไรเค้าเลย
แต่สำหรับวันนี้ มันคงไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว

เราให้เค้าเปลี่ยนแปลงชีวิตของเรามา 6 ปีแล้วนะ
ระยะเวลา 6 ปีที่เราไม่ได้เป็นตัวของเราเอง
6 ปีที่เราทุ่มเทให้กับครอบครัว
6 ปีที่เราทิ้งทุกอย่างแม้แต่เพื่อน ๆ เพื่อมีแค่ครอบครัว
แล้ววันนี้ วันที่ชีวิตครอบครัวของเรากำลังจะพัง เราไม่สามารถพูดคุยกับใครได้เลย
เพราะเราเลือกเค้า เราไม่ได้เลือกเพื่อนหรือพี่น้อง
วันนี้เราจึงไม่มีที่ปรึกษา

เราขอเค้านะ
เราขอชีวิตของเราคืน
จากวันนี้ไปเราขออิสระ
เรารอวันที่เค้าจะปลดปล่อยเรา
ขอให้บุญกุศลทั้งหลายที่เราทำมา ช่วยปลดปล่อยเราออกจากพันธนาการนี้ด้วย
เรากำลังพยายามอยู่นะ
และเรารู้ว่าวันที่เรารอคอย จะต้องมาถึง สักวันหนึ่ง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น