วันพุธที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2553

หาทางออก



ถามตัวเองหลายร้อยครั้งแล้วนะ
ในระยเวลาประมาณ 3 เดือนที่ผ่านมา ที่เราต้องมาเป็นแบบนี้
ถามตัวเองมาตลอดเลย
เราไปทำอะไรผิดเหรอ
ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้
คำตอบ
ชีวิตของคนเราไม่แน่นอน มีสุข แล้วเดี๋ยวก็ทุกข์ และเวลาทุกข์ ทุกข์ถนัดเลยทีเดียว ความสุขแป๊ปเดียว ความทุกข์นี่ นานแสนนาน อันนี้เป็นเรื่องจริง ตัวเราเพิ่งอายุเต็ม 29 เมื่อไม่นานมานี้ แต่ตอนนี้เหมือนรู้สึกว่าตัวเองควรปลงได้มากกว่านี้แล้ว เพราะทุก ๆ อย่างที่เราโดนมามันซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไม่มีความสุขที่จีรังแม้ครั้งเดียวในชีวิตของเราก็ไม่มี นับได้เลยตั้งแต่เราอัปเปหิตัวเองออกไปจากบ้านโรงสี จนถึงทุกวันนี้ชีวิตของเราขึ้น ๆ ลง ๆ ตลอด เหมือนกราฟที่ขึ้นไปสูงจนถึง 12 แล้วลงมาที่ 1 เป็นอย่างนี้แทบจะ ปีต่อปีเลยด้วยซ้ำ
พอเจอกับเรื่องแบบนี้บ่อย ๆ เราก็ต้องกลับมาถามตัวเองนะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย เพราะเราทำตัวไม่ดีเหรอ เมื่อก่อนมีเที่ยวกลางคืน ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ส่งให้ไปเรียนหนังสือก็เรียนไม่จบ แถมได้สามีกับลูกกลับมาฝากที่บ้านอีกต่างหาก นี่คือผลแห่งกรรมที่เราได้เคยกระทำไว้ใช่ไม๊
เราเชื่อมากเลยนะ สำหรับคำว่า "กฎแห่งกรรม"
ใครทำกรรมใดไว้ คุณต้องได้รับในกรรมนั้น
สำหรับเราทำกรรมไว้มากที่สุด ก็เรื่องความรักที่หลอกลวงทำให้คนอื่นเจ็บปวด ส่วนที่หนักที่สุดอีกเรื่อง คือทำให้ผู้มีพระคุณเสียน้ำตา (จัดได้ว่าน่าจะเป็นคนเลวได้แล้วในตอนนั้น)
พอตอนนี้ เรากลับมาปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ ใหม่ (คิดใหม่ ทำใหม่จริง ๆ เลย)
พยายามคิดให้ดี ๆ ทำชั่วให้น้อยลง ทำความดีให้มากขึ้น อันนี้คิดทุกวัน และพยายามทำให้ได้ดีทุกวัน แต่ก็ยังเจอแต่กับเรื่องที่น่ามหัศจรรย์อย่างยิ่ง ที่ร้านที่เราไปทำงานเป็นลูกจ้างเค้า แหมเคยมีคนมานวดเยอะแยะ พอเราไปขอทำงานนวดบ้าง ไม่ค่อยมีคนเลยอ่ะ
เมื่อคืนกลับบ้านมา ไม่มีน้ำตานะ แต่แม่กับลูกชายลงไปรับ แล้วถามว่าเป็นไงบ้าง นี่คือคำถามที่แม่ถามทุกวัน ว่ามีลูกค้าเยอะไม๊ เหนื่อยไม๊ เราตอนแม่ไปว่า ไม่มีเลย แม่ถึงกับงงไปเลย ทำไมถึงไม่มีอะ เพราะในจังหวัดที่เราอยู่ ค่อนข้างจะชอบการนวดกันมากจริง ๆ เรียกว่าเสพติดก็ได้ แต่ทำไมไม่มีคนอืม น่าคิด ไม่มีมา 2-3 วันแล้วนะ
เราก็พยายามเอาหน้าที่ไม่ค่อยหนาของเราเนี่ยแหล่ะ ไปหาบรรดาไฮโซทั้งหลายที่เรารู้จักในตัวเมือง ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเค้าจะมานวดไม๊
เฮ้อ ร้านก็ไม่ใช่ของเรา แต่เราเหนื่อยจริง ๆ นะ เหมือนจะไม่มีทางให้เราได้เดินไปเลยจริงๆ
ในขณะที่คนบางคน ไม่เคยมีความสำนึกในบุญคุณของคนที่เลี้ยงดูตัวเองมา โกงใครได้ก็รีบโกง เห็นแก่ตัวเป็นที่สุด ไม่เคยมีคำว่าเมตตาเลยจริง ๆ
ทำไมเค้าถึงเจริญอ่ะ ทำไมเค้าถึงมีเงินได้ไม่สิ้นสุดล่ะ
คนที่ซื่อสัตย์จะต้องอดตายใช่ไม๊ ส่วนคนที่ขยันโกงกินจะอยู่สบายใช่ไม๊

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น