เค้า (ผู้ชายคนนั้น)

เมื่อไหร่ตัวเราจะสามารถหลุดพ้นจากคน ๆ นี้ได้สักที
เมื่อไหร่เราจะมีอิสระจากคน ๆ นี้สักที
วันนี้เราได้รับความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง จากญาติพี่น้องของเรา แต่เค้าคนนั้นสามารถพูดทำให้ญาติพี่น้องของเราต้องถอยห่างออกไปอีก "นี่เป็นครั้งแรกที่เราร้องขอความช่วยเหลือจากพ่อ และท่านก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเราและลูกรวมไปถึงแม่ของเราด้วย" แต่เค้าคนนั้นสามารถหยุดทุกอย่างได้ หยุดพ่อของเราได้ พ่อที่มีอำนาจ พ่อที่มีบารมี แต่พ่อไม่สามารถช่วยเหลือเราได้ เพราะคำ ๆ เดียวเท่านั้น "นี่คือเรื่องภายในครอบครัว" แล้วชีวิตของเราล่ะ ชีวิตของเราทุกวันนี้เรายังตกนรกไม่พออีกเหรอ "ชีวิตของเราได้รวมอยู่ในคำ ๆ นี้ด้วยไม๊ คำว่า ครอบครัว"
เราอดทนมาตลอดระยะเวลา 6 ปี เราทำทุกอย่างที่จะหาเงินมาได้ โดยไม่ได้เบียดเบียนชีวิตใคร เอาแรงกายเข้าแลก เราทำมาหมดแล้ว ชีวิตนี้อะไรที่เราไม่เคยทำ เราก็ต้องทำเพราะผู้ชายคนนี้
เราต้องขอบคุณผู้ชายคนนี้มาก ๆ เลยนะ เค้าสอนให้เราได้รู้จักคำว่า "ชีวิต" สอนให้เราได้รู้จักคำว่า "ความทุกข์" และสุดท้ายเค้าก็เป็นคนสอนให้เราได้รู้จักกับคำว่า "การพ้นทุกข์"
เค้าทำให้เราต้องดิ้นรนหาทางหนีความทุกข์ต่าง ๆ นานา สุดท้าย เราก็ต้องพึ่งทางธรรม การสวดมนต์ การทำบุญ การทำทาน ซึ่งสิ่งที่เราทำนั้น เค้ามองว่าเป็นสิ่งไร้สาระ
เรามีเรื่องราวมากมายที่อยากระบายออกไป ในตอนนี้เราทำบทความนี้เราก็ร้องไห้นะ แล้วไง เราต้องร้องไห้อีกกี่ครั้งเหรอ เราต้องให้อภัยผู้ชายคนนี้อีกกี่ครั้งเหรอ เราต้องเป็นผู้ให้กับผู้ชายคนนี้อีกนานแค่ไหนเหรอ
ทุก ๆ คำถาม เรามีคำตอบให้ตัวเองนะ พี่สาวของเราเคยบอกว่า "คนทุกคนมีขีดจำกัดของความอดทน เมื่อไหร่ที่มันหมด ก็คือเมื่อนั้น" และวันนี้ก็มาถึงแล้วจริง ๆ
เรากับเค้ายังไม่ได้แยกบ้านกันอยู่ด้วยซ้ำ แต่เรากับเค้าเหมือนห่างไกลกันเหลือเกิน ค่อย ๆ ห่างไปทีละนิด จนมารู้สึกได้ก็เป็นตอนที่ไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ เค้าแล้วนั่นแหล่ะ ก็ไม่เชิงนะ ว่าไม่อยากอยู่ใกล้ แต่อยากอยู่เฉย ๆ แบบไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันมากกว่า ไม่มีความห่วงใยเหลือเลย บางทีก็ถามตัวเองเหมือนกันนะ "เราไม่ห่วงเค้าแล้วเหรอ"
ตอบ ห่วงนะ แต่อยู่ลึก ๆ ในใจ ออกจะเฉยๆ ซะมากกว่า
พอเฉยไปมาก ๆ เค้าก็คงเริ่มรู้สึกได้มั้งว่าเราน่าจะเปลี่ยนไป ก็เลยคิดไปโน่นเลย "หาว่าเรานอกใจ หาว่าเราไปขายตัว" อืม เป้นคนที่มีความคิดที่ดีจริง ๆ คิดได้
เรามีอาชีพเป็นหมอนวด แต่ไม่ได้ขายตัวนี่นา ทำไมเหรออาชีพหมอนวด ไม่มีเกียรติ ไม่มีศักดิ์ศรีเหรอ
เคยเห็นหมอนวดที่สามารถรักษาคนให้หายได้ไม๊ (นั่นแหล่ะเรา อาชีพยังไม่ 30 แต่เราทำได้ แค่เราใส่ใจลงไปในงานที่ทำ)
นี่คืองานที่เรารักจริง ๆ แม้เงินจะได้เพียงนิดหน่อย แต่แลกมาด้วยแรงกายที่เสียไป ไม่ค่อยคุ้มเท่าไหร่หรอกนะ แต่เรามีความสุขที่ได้เห็นคนไข้หาย หรือแค่ทำให้เค้าดีขึ้น เราก็รู้สึกดีแล้วล่ะ (แล้วทำไมเราต้องขายตัว การไม่มีเงิน ไม่เห็นจำเป็นจะต้องขายตัวแลกเงินมาเลยนี่นา)
อาชีพหมอนวด เป็นอาชีพที่มีครูบาอาจารย์ และเป็นอาชีพที่บรรพบุรุษส่งต่อให้ลูกหลานจากรุ่นสู่รุ่นนะ อาชีพนี้ เป็นอาชีพที่ศักดิ์สิทธิ์มาก ๆ คนบางคนอยากเรียนมาก ๆ แต่ไม่สามารถเรียนได้ แต่ก็มีอีกหลายคนที่เรียนแล้วนำอาชีพนี้่ไปทำอาชีพอื่นแฝงเอาไว้อีกต่างหาก อันนี้ก็มี
เราไม่ว่าผู้ชายคนนั้นหรอกที่เค้าจะคิดแบบนี้ แต่เราเชื่อมั่นและศรัทธาในสิ่งที่เราทำว่า "สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ดีงาม"
เราอยากให้เค้าคนนั้นให้กำลังใจเราบ้าง แต่เราคงขอมากไปมั้ง
เราอยากให้เค้าคนนั้นรู้จักกับคำว่าความสุขในวันนี้ แต่เค้าคงมองการณ์ไกลกว่าเรา
เราอยากให้เค้าคนนั้นพอใจในสิ่งที่เรามี แต่เค้าคงอยากให้เรามั่นคง
เราพอใจแล้วในวันนี้ที่เราได้มีงานทำ เราพอใจแล้วในวันนี้ที่พรุ่งนี้เรามีเงินให้ลูกไปโรงเรียน พาคุณแม่ไปทำบุญ และซื้อกับข้าวมากินที่บ้าน แต่ทำไมเค้าคนนั้นไม่รู้จัก "พอ"