หมดแล้ว

วันที่หมดแล้วซึ่งความรัก
วันที่หมดแล้วซึ่งความผูกพัน
วันที่หมดแล้วซึ่งความห่วงใย
วันที่หมดแล้วซึ่งความเอื้ออาทร
มันช่างง่ายดายเหลือเกิน หลังจากที่เราต้องทนมา 6 ปี สำหรับผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่ง เวลาที่ความผูกพันเหล่านี้หมดลง มันช่างง่ายจริง ๆ ไม่เหลือ แม้เศษเสี้ยวของความห่วงใยอีกต่อไป
เราไม่ได้มีคนใหม่เลยนะ เรายังไม่มีใครเลยด้วยซ้ำ แต่ทุกสิ่งมันเกิดขึ้นมาจากตัวเค้าเองทั้งหมด เค้ายังทำตัวเหมือนเดิม งี่เง่าเหมือนเดิม มีผู้หญิงคนอื่นเหมือนเดิม
"จำได้มีคนเคยบอกเอาไว้ว่า เมื่อไหร่ที่มันหมด มันก็หมดน่ะแหล่ะ มันจะไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว หมดก็คือหมด"
วันนี้รู้แล้วว่ามันเป็นยังไง ความอดทนที่เราเคยคิดว่า ถ้ามันหมดแล้ว เรายังสามารถทนต่อไปได้อีก ทนต่อไปได้เรื่อย ๆ ความอดทนของคนเราไม่มีวันหมด "แต่วันนี้มันได้หมดแล้วจริง ๆ"
มันเกิดขึ้นหลังจากวันที่เราไม่มีเงินให้เค้าผลาญ ไม่สามารถหาอะไรมาปรนเปรอให้เค้าได้อีกต่อไป เค้าเริ่มแสดงอาการเห็นแก่ตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ มากจนน่าเกลียด แล้วยังมาพาลใส่แม่ของเรา แม่ซึ่งให้เค้ามากกว่าแม่ของเค้าเองด้วยซ้ำ "คนอย่างนี้เค้าเรียกไม่มีความกตัญญู" ซึ่งตรงจุดนี้เรารับไม่ได้ แม่ของเราเลี้ยงเรามาจนโตขนาดนี้แล้ว เลี้ยงมาโดยลำพัง และทุกวันนี้แม่ของเราก็เลี้ยงลูกของเรา จำเป็นไม๊ที่เราต้องให้ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งรู้จักกันแม่แค่ 6 ปีมาทำร้ายจิตใจของแม่เรา
เราคงไม่อยากเป็นลูกทรพีอีกต่อไปแล้ว
เราอยากเป็นคนดี
แต่ทำไมเส้นทางแห่งความเป็นคนดีมันลำบากยากเย็นจริง ๆ เลย
เราเหนื่อยจริง ๆ
เมื่อความอดทนสิ้นสุดลง เราจึงไม่เหลือแล้วซึ่งความสงสารที่เคยมีให้เค้าอีกต่อไป จะเหลือแค่ความทรงจำซึ่งต้องบอกว่า แทบจะไม่เคยมีความทรงจำดี ๆ กับคน ๆ นี้้เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา 6 ปี
เค้าไม่เคยให้อะไรเราเลย ความสุขก็แทบจะสัมผัสไม่ได้ เค้าเคยปรับเปลี่ยนตัวเองเข้ามาหาเราบ้างไม๊
วันนี้เราไม่เหลือแล้วสำหรับน้ำตาที่มีไว้ให้กับเค้า