เพิ่งจะได้รู้จักกับการนวดแผนไทยด้วยตัวเองมาเมื่อไม่นานมานี้ แต่มันเป็นความรู้สึกที่ทึ่งมาก ๆ เลยแหล่ะ เพราะตัวเราเองเป็นคนที่ชอบนวดมากเลยนะ ไปนวดร้านนั้น ไปสปาร้านนี้ พอได้นวดแล้วรู้สึกดีมาก ๆ เลย พอมาเมื่อตอนต้นปีมีการสอนนวดแผนไทยฟรี ก็เลยลองไปลงเรียนดู เผื่อว่าจะเอามานวดพี่นวดน้อง นวดญาติ ๆ อะไรประมาณนี้ ไม่ได้คิดหรอกนะว่าจะเอาวิชาชีพนี้มาใช้เลี้ยงปากท้องเหมือนทุกวันนี้ แต่ที่อยู่รอดมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะอาชีพนี้แหล่ะ ตั้งแต่โดนลอยแพมาก็ใช้วิชาชีพนี้แหล่ะเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงลูก เลี้ยงแม่มาได้ แต่กว่าจะตั้งตัวได้ก็พอตัวเหมือนกันนะ เพิ่งจะมาเริ่มต้นตอนเกือบจะ 30 ปี โดยที่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีใครอุปถัมภ์ค้ำชู ไม่มีคนที่ได้ชื่อว่าพ่อ ได้ชื่อว่าแม่มาคอยสนับสนุน หรือให้คำปรึกษาใด ๆ ทั้งสิ้น แต่เราทำได้แล้ว เราดีใจมาก ๆ เลยนะ เรามีวันนี้แล้ว วันที่เราใช้วิชาชีพนี้เลี้ยงตัวเอง ถึงจะยังไม่ได้ดีเลิศมากมาย แต่เรามีความรู้สึกดี ๆ ให้กับสิ่งที่เราทำ เรารักการนวดแผนไทย
วิชาชีพนี้ทำให้เราได้รู้ว่า เราสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้ โดยใช้สองมือของเรานี่แหล่ะ แค่บีบ คลึง นวด หรือเน้นในบริเวณที่เค้าเจ็บ หรือในบริเวณสาเหตุที่เกิด เค้าก็จะอาการดีขึ้น
เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมาก ๆ เลย
เราอยากเป็นคนที่คนอื่นเรียกว่า "หมอ" ไม่ใช่ "หมอนวด" หรือคิดว่าเราเป็น "หมอนาบ" ประมาณนี้
ทำไมหลาย ๆ คนชอบดูถูกว่าอาชีพนี้ ไม่มีเกียรติ จะต้องเป็นอะไรที่ไร้ศักดิ์ศรี ทั้ง ๆ ที่คนเหล่านี้มาขอให้เราช่วยเหลือ แต่ไม่ได้มีความรู้สึกเกรงใจเหมือนกับการไปหา "หมอ" ทั่วไปเลยนะ
แต่ไม่เป็นไรหรอก เราทำอะไร เรารู้ตัว เราทำดี ทุกอย่างมันจะดีเองแหล่ะ
จริงไม๊
ความดีไม่ได้ทำยากจริง ๆ ใช่ไม๊
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น