เราเคยใช้คำว่ามิตรภาพบ่อยมากเลยนะในสมัยก่อน (สมัยก่อน แปลว่า สมัยที่เรายังเป็นเด็กอยู่ อาจจะเป็นวัยรุ่น หรือประถม หรือมัธยม ประมาณนั้น)
ลองหันมาดูคำว่ามิตรภาพสมัยนี้กันหน่อยไม๊ ว่ามันเป็นยังไง
เราคงต้องลองถามตัวเองก่อนนะว่าเคยให้มิตรภาพ กับใครมาก่อนรึเปล่า แล้วเราใช้คำ ๆ นี้เปลืองแค่ไหน หลังจากที่เรารู้สึกว่าเราใช้มันเปลืองมาก ๆ เลย นั่นแปลว่ามิตรภาพของเรานั่นมันคงไม่ใช่ของแท้และแน่นอน
เราอยากลองให้นิยมของคำว่ามิตรภาพดูนะ ไม่รู้ว่ามันถูกผิดแค่ไหน แต่ที่ให้คำนิยามนี้มันมาจากความรู้สึกที่เรามีต่อคำว่ามิตรภาพ
คำว่า มิตรภาพ เป็นเหมือนการมีความจริงใจในการคบหากัน และมีความรู้สึกที่ดีให้กับคนที่เราคบหาอยู่
อยากจะตะโกนให้โลกใบนี้รู้เหลือเกินว่า "ทำไมมิตรภาพดี ๆ มันเหลือน้อยมากขนาดนี้"
สิ่งที่เราเคยคิดว่ามันคือมิตรภาพ แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ มันเป็นแค่ความหลอกลวงที่คนเรามีให้กันเท่านั้นแหล่ะ สมัยนี้มีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหากัน จะหาคนที่เป็นมิตรแท้ ๆ ได้สักกี่คน จะหาเจอไม๊ก้ไม่รู้
ความสัมพันธ์ทุกรูปแบบในสังคมปัจจุบัน จะต้องมีการแลกเปลี่ยนกันเสมอ แต่ทำไมเมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้ล่ะ
เราเคยได้ยินมาว่า "ประเทศไทย เป็นประเทศที่มีความอ่่อนโยน มีความโอบอ้อมอารี มีมิตรไม่ตรีที่ดีต่อกัน ไม่ใช่แค่กับญาติพี่น้อง แต่รวมไปถึงคนรอบข้างด้วย"
คำ ๆ นี้เคยใช้ได้จริง ๆ นะ แต่ไม่ใช่ในปัจจุบันนี้
ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว ขนาดว่าเราไม่ค่อยจะมีคนคบนะ ยังหามิตรภาพที่เป็นของแท้ไม่ได้เลย ขนาดมาอยู่บ้านนอกขนาดนี้ เรายังไม่เจอเลยเพื่อนแท้ ๆ
เคยมีคำพูดของคน ๆ หนึ่งท่านบอกเอาไว้ว่า "ถ้าเราอยากให้เค้าทำอะไรให้เรา เราควรทำสิ่งนั้นให้เค้าก่อน" เป็นไปได้ไม๊ที่คำพูดนี้จะเป็นความจริง ในเมื่อคนหลาย ๆ คนชอบที่ใส่หน้ากากเข้าหากัน ไม่ได้แสดงทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจากใจ
ตอนนี้ไม่ว่าจะเดินไปข้างนอกหรือว่านั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ใช้อินเตอร์เน็ตอยู่กับบ้าน เปอร์เซ็นต์ที่จะโดนหลอกลวงมันเกือบจะเท่า ๆ กันเลยนะ เพียงแต่่ว่าในอินเตอร์เน็ตเราไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับคน ๆ นั้นมากมาย แต่ว่าขนาดคนใกล้ตัวเรา ยังไม่มีเลยคำว่าจริงใจ เราจะไปหาที่ไหนได้ล่ะ
หรือว่ามีแต่เราคนเดียวที่เจอกับสิ่งเหล่านี้
ความจริงใจ มิตรภาพ หาซื้อไม่ได้ด้วยเงิน
คำพูดนี้ดูดีมาก แต่จะใช้งานได้จริงรึเปล่าอันนี้อยากรู้จริง ๆ เพราะสิ่งที่เราสัมผัสอยู่ตอนนี้ ทุกสิ่งสามารถซื้อได้ด้วยเงิน เราทุกคนดิ้นรนเพื่อเงินตรา รวมถึงตัวเราเองด้วยแหล่ะ
บางครั้งเราก็ปรารถนาเงินตรามาก ๆ เลยนะ มากแบบสุด ๆ มากจนลืมหันไปดูคนที่อยู่ข้างหลัง คนที่เคยเลี้ยงดูเรามา หรือคนที่เราต้องเลี้ยงดูเค้าต่อไป รีบจนลืมสนใจในสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีค่ามาก ๆ สำหรับผู้รับ
บทความนี้เขียนเพื่ออยากจะบอกถึงความรู้สึกที่เราได้ทำสิ่งเล็ก ๆ ที่เหมือนไม่มีค่าอะไรเลยนะ แค่หยิบน้ำให้แม่ดื่มหนึ่งแก้วตอนเช้า เชื่อไม๊ว่าเค้าดีใจ จนร้องไห้ สิ่งเล็ก ๆ ที่เราไม่เคยสนใจ
เคยกอดลูกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
คำถามนี้ต้องนึกนานมาก ๆ เลย ลูกนี้เป็นบุคคลสำคัญยิ่งในชีวิตเลยนะ อาจจะรักมากกว่าแม่ของเราเองด้วยซ้ำ แต่ทำไมเราถึงลืมที่จะกอดเค้าล่ะ เพราะอะไรน่ะเหรอ
เพราะเรายุ่งไง
ยุ่ง อยู่กับเรื่องของตัวเอง
ยุ่ง อยู่กับความต้องการของตัวเราเอง
ยุุ่ง อยู่กับวัตถุที่เราคิดว่าเค้าต้องการ (แต่จริง ๆ คนที่รักเราเค้าอาจจะไม่ต้องการก็ได้นะ)
บางครั้งถ้ามีเวลา ลองหันมาใส่ใจสิงเล็ก ๆ ที่เราไม่ต้องขวนขวายหามา หรือเราไม่ต้องไปดิ้นรนหามาจากที่ไหนหรอกนะ
สิ่งเล็ก ๆ ที่รอคอยเราผู้ยิ่งใหญ่ที่บ้านเสมอ
สิ่งเล็ก ๆ ที่ไม่เคยมีปากเสียงใด ๆ เมื่อผู้ยิ่งใหญ่อารมณ์เสีย
สิ่งเล็ก ๆ ที่คอยปลอบเมื่อผู้ยิ่งใหญ่ล้มลง
สิ่งเล็ก ๆ ที่คอยอยู่เคียงข้างเมื่อผู้ยิ่งใหญ่ไม่เหลือใคร
สิ่งเล็ก ๆ ที่คอยสนับสนุนในสิ่งที่ทุกคนคิดว่าผู้ยิ่งใหญ่คิดผิด
สิ่งเล้ก ๆ ที่มีค่าสำคัญ ที่เราไม่เคยเ็ห็นค่าของสิ่งเล็ก ๆ เหล่านั้นเลย
วันนี้เราได้ใช้เวลาที่เรามีให้ความสำคัญกับสิ่งเล็ก ๆ เหล่านี้แล้ว แล้วคุณล่ะ ทำรึยัง
คุณรู้ไม๊ว่า มีใครเฝ้ารอโทรศัพท์จากคุณ
คุณรู้ไม๊ว่า มีใครเฝ้ารอทานข้าวพร้อมคุณ
คุณรู้ไม๊ว่า มีใครเฝ้ารอให้คุณเข้าไปกอด ไปหอมเค้า
แล้วบอกว่าคุณรักเค้า
เค้าคนนี้ไม่เคยทำร้ายคุณเลยนะ มีแต่เวลาที่คุณถูกทำร้าย คุณจะมีเค้าอยู่ด้วยตลอด ไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหน หรือว่าคุณจะเดือดร้อนเวลาไหน ไม่ว่าจะดึกดื่นค่อนคืน เค้าคนนี้ก็จะมาคอยอยู่เคียงข้าง
คุณให้ความสำคัญกับเค้าคนนั้นของคุณรึยัง
คำว่า "สายเกินไป" มีจริงนะ และจะมีมาเสมอแหล่ะ เมื่อคุณนึกขึ้นได้ว่าไม่มีเค้าอีกต่อไปแล้ว
อยากให้คนไทยมีสำนึำกในความกตัญญูกตเวที อันเป็นรากแก้ว ของความเป็นคน
ไม่อยากให้วัตถุมีค่าเหนือจิตใจ แต่ืเราคงทำอะไรไม่ได้
เราเองก็เคยลืม และมานึกขึ้นได้ทีหลังเหมือนกัน
แต่วันนี้เราไม่ลืมนะ ............................
แล้วคุณล่ะ
โลกที่สดใส อาจไม่ต้องซื้อหามาก็ได้นะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น