วันพฤหัสบดีที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2553

กฎแห่งกรรม


ชาตินี้ เราจำได้นะว่าเรากรรมเอาไว้เยอะมาก ๆ นี่ขนาดจำไม่ได้นะว่าชาติที่แล้วเราไปทำอะไรให้ใครต้องเจ็บช้ำน้ำใจไว้บ้าง เรายังต้องประสบพบเจอกับวิบากกรรมที่เรายังงงอยู่เลยนะว่า วันนี้เราผ่านทุกอย่างมาได้อย่างไร ไม่น่าเชื่อว่าเราจะสามารถอยู่รอดได้ ถึงแม้ว่าสิ่งที่เราต้องเจอมา อาจจะไม่หนักเหมือนของคนอื่น ๆ แต่เราก็ได้ข้อคิดจากสิ่งที่เราได้ประสบ พบเจอ จนถึงทุกวันนี้ เราผ่านอุปสรรคและปัญหาของชีวิตมาก็เยอะแล้วนะ

เราอยากให้เรื่องของเรเาป็นอุทาหรณ์ให้หลาย ๆ คนอย่าใช้ชีวิตอยู่บนความประมาท ในที่นี้คือ เราอยากให้เพื่อน ๆ ระมัดระวังการดำเนินชีวิตให้มากขึ้น ให้เพื่อน ๆ พึงกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด หรือให้เพื่อน ๆ กลัวอนาคต แต่ไม่ใช่ว่ากลัวจะไม่กล้าทำอะไรนะ คือ ถ้าเรากลัวที่จะทำบาป หรือกลัวเวรกรรม มันก็จะทำให้เราไม่กล้าทำสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่ไม่ดี

ไม่ใช่ว่าวันนี้เราจะประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วนะ ตัวเราในวันนี้ก็ยังไม่ค่อยจะเอาตัวรอดเท่าไหร่เลย เรายังต้องพึ่้งพระพุทธศาสนา เรายังต้องสวดมนต์ เรายังต้องทำบุญ และที่สำคัญเราต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้งหนึ่งแล้วนี่สิ ที่ทำให้เราคิดได้ว่าสิ่งที่เราทำมาทั้งหมดมันยังไม่ถูกต้อง เรายังมาไม่ถูกทาง

เราทำบุญ เราทำทาน แต่ทำไมจิตใจของเราถึงไม่มีความสุข บางทีเราหงุดหงิดใส่แม่ และหลายครั้งที่เรานำอารมณ์ไปใส่ไว้กับลูก วันนี้เรารู้สึกได้ และคิดได้ว่า ทำไมล่ะ เพราะอะไร แล้วสิ่งที่เราทำมันไม่ได้พัฒนาเราเลยเหรอ ทำไมจิตใจของเราถึงสกปรกขนาดนี้ เราเพิ่งคิดได้วันนี้นะ เมื่อตอนบ่าย ๆ นี่เอง บางทีลูกกับแม่ของเรายังไม่ได้ทำอะไรให้เราเดือดร้อนเลยนะ แต่ทำไมเราถึงต้องใส่อารมณ์กับเค้าล่ะ เพราะเราไม่สามารถนำไประบายให้ใครฟังได้ เราถึงใส่อารมณ์กับคนที่เค้ารักเรา

เรามีสตินะ ตอนที่เราโกรธ ตอนที่เราหงุดหงิด เราพยายามอยู่ เพื่อที่จะระงับอารมณ์ตรงนี้ให้ได้ ถ้าเราทำได้ เราก็จะสามารถก้าวผ่านสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตไปได้อีกเช่นเดียวกัน ปัญหาที่เราก้าวข้ามผ่านมานั้นจะเป็นปัญหาเล็ก ๆ เสมอ เมื่อเราสามารถผ่านพ้นมันมาได้แล้ว และปัญหาต่าง ๆ ที่กำลังรอเราอยู่ข้างหน้านั้น จะใหญ่กว่าปัญหาที่ผ่านมาเสมอเช่นเดียวกัน

ข้อคิดที่เราได้มาจากการดำเนินชีวิตประจำวันนะ ได้มาเอง จากการวิเคราะห์และพิจารณา เราจะพยายามทำให้ตัวเองไม่ลืม ไปใส่อารมณ์กับคนรอบข้างอีก ในเมื่อคนรอบข้างที่เราใส่อารมณ์กับพวกเค้า คนเหล่านั้นคือคนที่รักเรา และให้อภัยเราเสมอ เราก็จำเป็นต้องแก้ไขก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปสำหรับคนที่รักเรา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น