หวัง

วันนี้เรามีเรื่องมากมายอยากมาระบายไว้ในบทความเพื่อเพื่อน ๆ จะได้นำไปใช้ให้เป็นประโยชน์นะ เพราะสิ่งที่เราเขียนเล่าไว้ในบทความพวกนี้ ทุก ๆ เรื่องเกิดจากชีวิตของเราจริง ๆ ไม่ได้มีการแต่งแต้มเติมสีแต่อย่างใด อยากให้เพื่อน ๆ อ่านไว้เพื่อจะได้เป็นอุทาหรณ์ในการดำเนินชีวิต เพื่อจะไม่ประมาทกับชีวิตเหมือนกับเรา

เนื่องจากตอนนี้เราได้เป็นนางฟ้าตกสวรรค์อีกแล้ว (คำว่า "อีกแล้ว" แปลว่า ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก) นี่เป็นครั้งที่ 3 หรือ 4 แล้วแหล่ะที่เราตกอับ ช่วงนี้เราเลยถามตัวเองบ่อยอยู่เหมือนกันนะว่า "พรุ่งนี้เราจะอยู่ยังไง" "เราจะมีลูกค้ามาให้เรานวดรึเปล่า" เรามีอาชีพเป็นหมอนวด (หมอนวดจริง ๆ นะ หมอนวดแผนไทย หมอนวดสปา) ตอนนี้เราทำที่บ้านให้สามารถรองรับลูกค้าได้สะดวกขึ้นกว่าเมื่อก่อน ที่ปล่อยให้ลูกค้านอนกับพื้น วันนี้เราก็สั่งที่นอนพร้อมเตียงเรียบร้อยแล้ว และมีตู้อบสมุนไพรด้วยแหล่ะ กั้นม่านไว้ให้เป็นสัดส่วน แต่ถ้าถามเรานะว่าเราพอใจรึเปล่า กับการลงทุนครั้งใหม่ เราก็ไม่ได้พอใจหรอกนะ แต่เราไม่ได้มีทุนมากมายนี่นา เราหาได้แค่นี้ เราก็ทำแค่นี้ พยายามทำให้ดีที่สุด ตั้งใจทำให้มีลูกค้าเยอะ ๆ

ตอนแรกที่คิดจะประกอบอาชีพนี้ คิดไว้แล้วนะว่า เป็นอาชีพที่เหนื่อย ที่หนัก แต่ค่าตอบแทนค่อนข้างคุ้มค่า ถ้าเราได้นวดลูกค้าบ่อย ๆ ฝีมือของเราก็จะพัฒนาไปได้ไกลเลยทีเดียว แต่ช่วงนี้ลูกค้าไม่ค่อยมีเลยอ่ะ และเราก็เป็นคนใหม่มาก ๆ ในวงการหมดนวดในจังหวัดชุมพรแห่งนี้ เรายังไม่ค่อยมีฝีมือเลย เมื่อเทียบกับรุ่นพี่ ๆ รุ่นป้า ๆ ทั้งหลาย เรายังเด็กจริง ๆ ตอนนี้ก็ต้องฝึกฝีมืออีกไกลเลยแหล่ะ แต่เราก็ดีใจนะที่ฝีมือของเราพัฒนาไปเรื่อย ๆ จริง ๆ เพราะเหมือนมีเหตุให้มีคนบอกเคล็ดลับบ้าง บอกเทคนิคต่าง ๆ บ้าง เราก็จำของคนนั้น ผสมกับของคนนี้ไปเรื่อย ๆ ทีนี้เราก็นำมาประยุกต์ให้เข้ากับตัวเอง

เรายังไม่รู้เลยนะว่า เราสามารถก้าวผ่านช่วงเวลาที่ผ่านมา ซึ่งเราคิดว่าน่าจะเป็นช่วงที่เลวร้ายที่สุดของปีนี้มาได้อย่างไร แต่วันนี้เราผ่านมาแล้ว และรู้สึกว่าเราแข็งแกร่งขึ้นมาก ในวันนี้เราสามารถยืนได้ด้วยขาของตัวเองแล้ว แม้ว่าเราจะยังยืนได้ไม่แข็ง แต่เราก็ได้ยืนแล้ว พอเราถามว่าอนาคตของเราจะเป็นอย่างไร เราก็ยังไม่รู้อีกเหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร เรายังงงเลยนะว่าเราผ่านอดีตมาได้ยังไง แล้วอนาคตล่ะ เราจะผ่านไปได้ไม๊ นี่คือคำถามที่เราถามตัวเองบ่อย ๆ

คำถามที่เราถามกับตัวเองบ่อย ๆ มักจะไม่ค่อยมีคำตอบให้กับเราหรอกนะ เพราะเราไม่กล้าคิด ไม่กล้าหวัง เรากลัวถ้ามันจะทำให้เราพลาดอีกครั้ง หรือแค่ทำให้เราผิดหวัง เราก็กลัว

เรากลัวว่า "ถ้าหากเราผิดหวังอีกครั้งหนึ่ง เราอาจจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ก็ได้ เราอาจจะไม่สามารถรับความผิดหวังใด ๆ ได้อีกต่อไปแล้ว เราก็เลยพยายามทำให้ทุก ๆ วันของเราดีที่สุด และมีค่าที่สุด เราจะรักแม่ของเรา และเราจะรักลูกของเราให้มาก ๆ ให้ทุก ๆ วันเป็นวันที่มีค่าที่สุดสำหรับเรา ถามว่าวันนี้เราเหนื่อยไม๊ เราอยากจะเหนื่อยนะ เพราะเหนื่อยกายมันแปลว่าเราจะได้เงินมา แต่ถ้าเราเหนื่อยใจ เราคงไม่ได้เงินกลับมาหรอก"

เราเหนื่อยใจเพราะ เรามัวแต่คิดไง ตอนนี้เราก็เลยไม่คิด เราปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามวิถีทางของมัน โดยที่เราไม่ได้ไปฝืนอะไรเลย เราแค่ปล่อยให้มันเป็นไป และเราก็วางตัวของเราให้เหมาะสมกับสถานการณ์ตรงนั้นดีกว่า

นี่คือ ประสบการณ์ที่เราเพิ่งผ่านมาหมาด ๆ จากเดือนกรกฎาคม จนถึงวันนี้