เมื่อ 2 วันก่อนคงมีหลาย ๆ คนได้อ่านข่าวเกี่ยวกับการทำแท้งเถื่อนที่มีการพบศพเด็กทารกเป็นจำนวนมากถึง 300 กว่าศพ และพบในภายหลังอีกกว่า 2000 ศพ
หลังจากที่แววได้อ่านฟังข่าวนี้
มันทำให้แววได้รู้สึกเลยนะว่า สิ่งที่แววเจออยู่ สิ่งที่ทำให้แววท้อแท้ สิ่งที่ทำลายชีวิตของแววทุกวันนี้ เกิดขึ้นจากอะไร?
แววไม่เคยทำแท้ง แต่แววเคยให้เงินน้องชายไปทำ
แววไม่เคยคิดหรอกนะว่า "สิ่งที่เราทำตอนนั้น มันจะมีผลมาถึงปัจจุบัน เพราะเหตุการณ์มันผ่านมานานมากแล้ว แต่หลังจากบวชชีพราหมณ์ออกมา มันทำให้แววได้รู้สึกและสำนึกในสิ่งที่แววได้ทำกับเค้า แววเกือบลืมเค้าไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรมาดลใจทำให้แววรู้สึกว่า แววต้องทำบุญไปให้หลานของแวว และทำบุญไปให้ลุกของแววด้วยเช่นเดียวกัน"
แววรู้ว่าสิ่งที่แววทำมันผิด
"แววให้เงินน้องชายไปทำแท้ง ซึ่งตอนนั้นอายุครรภ์ประมาณ 6 เดือนกว่าแล้ว เด็กมีแขนขาแล้ว ถ้าถามแววว่าตอนนั้น แววกลัวเวรกรรมไม๊ แววตอบได้เลยนะ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าอนาคตของน้องชายหรอก เพราะเค้าเพิ่งอายุไม่ถึง 20 ปีเลย ถ้าหลานคลอดออกมาแล้วอนาคตล่ะ จะเป็นอย่างไร แววมีเหตุผลที่ให้เงินเค้าไป แถมแววยังไปเป็นเพื่อนอีกนะ"
และผลกรรมหลังจากที่แววทำมันก็เหมือนติดจรวดจริง ๆ เลยอ่ะ
แววเลิกกับแฟนคนแรกของแวว หลังจากเหตุการณ์วันนั้นไม่ถึงหนึ่งเดือนเลย และก็มีอีกหลายเหตุการณ์ที่มันแย่ ๆ เกิดขึ้นมาในชีวิต แต่ตอนนั้นแววก็ไม่ได้คิดหรอกนะว่า "เกิดจากการที่เราไปทำให้เค้าตาย" แววคิดแต่ว่า "มันเกิดจากการกระทำของแววเอง มันเหมือนมีอะไรมาดลใจให้แวว อยากไปเที่ยว ไม่อยากไปเรียนหนังสือ เข้ากับคนอื่นยาก แววเบื่อ ตอนนั้นแววมีเงินนี่นา แล้วแววจะกลัวทำไมล่ะ แววก็เที่ยว ไม่สนใจเรียน ไม่กลับบ้าน ผลสุดท้ายแววก็เรียนไม่จบ ทั้ง ๆ ที่แววเป็นคนเรียนดีคนหนึ่งเลยนะ แววสอบติดในสถาบันเทคโนโลยีราชมงคลแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ แววไปเรียนได้แค่ 2 ปีเท่านั้นแหล่ะ ที่เหลือชีวิตของแววเหมือนกากเดนของสังคมน่ะ เพียงแค่ไม่เป็นภาระให้คนอื่น แต่เอาตัวเองให้รอดไปเป็นวัน ๆ เท่านั้นเอง"
พอผ่านไป 3 ปี "แววตั้งท้องลูกคนแรก แต่พอท้องได้ 3 เดือนครึ่งเค้าก็ตายไปในท้องของแวว แบบไม่มีสาเหตุ หมอบอกว่าการที่แววทะเลาะกับสามี มันไม่ได้กระทบกระเทือนถึงลูกในท้อง แต่ลูกของแววตายไปเอง"
เชื่อไม๊?
ตอนนั้นแววรู้สึกเหมือนโลกใบนี้มันกลวง ตัวแววมันเบาโหวงเลยนะ และที่สำคัญแววนอนร้องไห้เงียบ ๆ แต่น้ำตาแววไม่เคยหยุดไหลเลยตลอดเวลา ที่ลูกยังอยู่ในท้องของแวว ขนาดหมอเหน็บยาเร่งคลอดให้เด็กออกแล้วนะ แต่ลูกของแววก็ไม่ออก เค้าตายอยู่ในท้องของแววเกือบ 2 อาทิตย์ แต่แววก็ยังหลอกตัวเองว่า ลูกยังอยู่กับแวว ลูกยังไม่เป็นไร ความรู้สึกของแววนะ เหมือนมีใครมากระชากหัวใจออกไปเลยแหล่ะ แววเสียใจมาก ๆ เลยกับการที่แววต้องเสียลูกของแววไป
ทุกวันนี้แววยังจำหน้าของเค้าได้อยู่เลยนะ เค้าหลุดออกมาในเช้าของวันที่หมอนัดว่าจะผ่าออก เพราะเลือดของแววเริ่มไม่แข็งตัวแล้ว ถ้าหากมีการตกเลือดขึ้นมาจะเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ตอนนั้นแววคิดว่าถ้าตายก็ตายเถ่อะ แววไม่อยากอยู่แล้ว แววเหนื่อยเหลือเกิน พอหมอบอกว่าพรุ่งนี้จะต้องผ่าเด็กออกนะ "แววก็อธิษฐานในใจบอกกับลูกว่า ลูกจ๋า! หนูคงไม่อยากให้แม่เจ็บใช่ไม๊ลูก ถ้าเป็นอย่างนั้น หนูก็ออกมาเถ่อะนะ แววบอกกับลูกอย่างนี้ตอนก่อนนอน เพราะหมอให้แววอดน้ำและอาหารตั้งแต่ 2 ทุ่มแล้ว"
แววเริ่มปวดท้องฉี่บ่อยมากตอนประมาณตี 4 เหมือนจะปวดเข้าส้วมประมาณนั้น แรก ๆ ก็เดินไปเข้าห้องน้ำจากชั่วโมงละครั้ง ก็เริ่มถี่ขึ้น แววเดินอยู่อย่างนั้นจนใกล้เวลาที่พยาบาลเค้าจะมาเปลี่ยนเวรกันแล้วแหล่ะ พอจะไปเข้าห้องน้ำอีกครั้งหนึ่งปรากฎว่ามีเสียงแตกดัง"โพล๊ะ"
ด้วยความตกใจแววก็เลยเอามือไปคว้าตัวลูกไว้อ่ะ แล้วก็ขึ้นไปนั่งบนเตียง และก็มองหน้าลูก เค้าตัวยาวเลยมือแววอีกนะ หน้าตาเหมือนรูปปั้นแกะสลักที่อยู่ในห้องศิลปะที่ไม่มีแขนอ่ะ ตาของเค้าเป็นรอยกรีด มีจมูกและปากแล้วด้วยนะ มีแขน มีขา มีผิวหนังที่ยังใสอยู่เลย ตัวลูกของแววซีดมาก ๆ แต่เค้าไม่ได้เน่านะ และก็ไม่เละ แววนั่งดูเค้าอยู่ "เหมือนเวลาจะผ่านไปนานมาก ๆ เลยนะ นานพอจะทำให้แววจดจำเค้าได้จนถึงทุกวันนี้"
แม่ยังจำลูกได้เสมอนะ คนดีของแม่
และพอเมื่อวานแววไปดูดวงกับพี่สาวของแวว "พี่คนนี้เค้าเป็นหมอดูที่เก่งมาก ๆ เลยอ่ะ เค้าดูอะไรไว้เนี่ย มันจะเกิดขึ้นจริงทั้งนั้นเลย และที่สำคัญนะ พี่เค้าไม่รู้ว่าทำไมแววถึงดวงตก เกิดขึ้นจากอะไร เพราะอะไร เนื่องจากแววเป็นคนที่ทำบุญสม่ำเสมอ สวดมนต์ ไหว้พระ ก็ถือว่าเป็นคนดีในระดับหนึ่งก็ว่าได้ แต่เกิดอะไรขึ้น ทำไมแววถึงเป็นแบบนี้ เมื่อวานได้ไปคุยกับพี่เค้า และเราก็เลยลองถามพี่เค้าเรื่องนี้ดู"
เค้าบอกว่าที่แววต้องสูญเสียลูกของแววไป เพราะหลานของแววเค้ามาเอาไป และทุกวันนี้สิ่งที่แววเผชิญหน้ากับทุกปัญหา นั่นคือสิ่งที่เรียกว่า "เวรกรรม"
แววเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาเยอะนะ แววใช้ระยะเวลาของแววที่ผ่านมาเกือบทั้งชีวิตของแววจะวนเวียนอยู่แต่กับเรื่องของ "เวรกรรม" แต่มากันในหลาย ๆ รูปแบบ มาจนแววเหนื่อยแล้วในวันนี้ แววไม่อยากคิดอะไรอีกต่อไปแล้ว แววเหนื่อยเต็มที แววอยากจะถามหลานของแววเหลือเกินว่า "ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นกับป้าตอนนี้มันเกิดขึ้นมาจากหลาน จากความอาฆาตพยาบาทของหลาน ป้าควรทำยังไง ให้หลานให้อภัย ป้าไปบวชให้หลานแล้ว ป้าทำทุกอย่างที่ป้าพอจะทำได้ให้หลานไปแล้ว หลานต้องการอะไรเหรอ หลานต้องการชีวิตของป้าด้วยไม๊ ป้ารู้ว่าสิ่งที่ป้าทำมันเป็นการทำร้ายหลาน โดยที่ป้ารู้ว่ามันผิด แต่เพื่ออนาคตของพ่อของหลาน จะให้ป้าทำยังไงเหรอ ป้าไม่รู้ ว่าบุญกุศลที่ป้าทำมันจะส่งไปถึงหลานไม๊ ป้าไม่รู้ว่าหลานอาฆาตป้าแค่ไหน ป้าควรทำอย่างไรดี ถ้าจิตของหลานสามารถสือมาถึงป้าได้ ช่วยดลจิตดลใจให้ป้า หาทางออกให้ได้ ให้ป้ามีหนทางที่จะทำให้หลานของป้ามีความสุข ให้หลานได้สะสมบุญไปพร้อม ๆ กับป้าและลูกคนแรกของป้า ให้ป้าได้ทำบุญไปให้เพื่อเป็นฐานของบุญให้หลานของป้าและลูกของแม่ได้ไปสู่ภพภูมิที่ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป"
วันนี้แววเหนื่อยเหลือเกิน แววอยากจะหลับ บางครั้งแววอยากจะตายไปซะด้วยซ้ำไป แววหาทางออกไม่เจอเลยจริง ๆ ถึงแม้ว่าแววจะมีพระพุทธศาสนาอยู่ในใจมาตลอด การฆ่าตัวตายมันเป้นบาปมหันต์ แต่ถ้าบุญที่เราทำไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเราได้เลย แล้วเราควรทำอย่างไรดี?
แววรู้นะ "ปัญหามีไว้แก้ไข แต่สำหรับผู้หญิงคนเดียว ที่ไม่ได้มีสามีเป็นผู้นำทางของชีวิต และมีภาระที่ต้องดูแล มีแม่และมีลูกชายที่ต้องดูแล แต่แววไม่มีทางหาเงินมาเลี้ยงดูได้ แววไม่สามารถหยุดทำงานได้ วันไหนที่แววหยุดวันไหน จะไม่มีเงินมาใช้จ่ายในบ้าน"
ในวันนี้ ปัญหาเหล่านี้สำหรับแววมันอาจหนักเกินไปก็ได้นะ มันอาจจะมากเกินกว่าที่แววจะแก้ไขมันได้ด้วยพระพุทธศาสนา คำสอนของพระพุทธศาสนายังอยู่ในใจของแววเสมอมา และคงอยู่ตลอดไป แววสำนึกในทุกครั้งที่แววทำบาป แต่เวรกรรมแบบนี้มันหนักเกินไปรึเปล่า แววไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์หรือต่อรองใด ๆ กับใครทั้งสิ้น เพราะแววทำตัวเองใช่ไม๊
หลานของแววคงไม่มีวันให้อภัยแวว
ชีวิตของแววถึงต้องเจอแต่ปัญหาและเวรกรรมทั้งหลาย ทั้งหมดทั้งมวลที่เข้ามาขนาดนี้ใช่ไม๊
แววรู้ถึงที่มาแห่งความทุกข์ แต่แววไม่สามารถหาหนทางแห่งการดับทุกข์นี้ได้ เพราะแววไม่มีแรงเหลือที่จะทำความดีหรือบำเพ็ญบารมีต่อไปอีกแล้ว แววเหนื่อยเหลือเกิน แววอยากหลับ
แววเคยขอนะ "ขอเทพ ขอเทวดา และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายช่วยแววด้วย แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย พอแววเริ่มอยู่ตัวทุกอย่างมันก็ประดังเข้ามาเหมือนพายุ เหมือนน้ำป่า แล้วแววจะมีกำลังใจได้อย่างไร ท่านไม่ใช่ไม่ช่วยนะ แต่อาจจะเป็นเพราะเวรกรรมของแววมากเกินกว่าที่จะแก้ไขอะไรได้แล้วมั้ง ชีวิตถึงต้องเป็นแบบนี้"
"สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้เพิกเฉย แต่ท่านช่วยแววได้แค่นี้ เพราะบุญของแววมีแค่นี้ บุญที่แววทำมามันส่งผลให้แววได้แค่นี้ แววจึงไม่สามารถผ่านเวรกรรมนี้ไปได้ เวรกรรมครั้งนี้มันหนักเหลือเกิน แววพบ "ปัญญาทางสว่างแห่งการดับทุกข์" แต่แววไม่เหลือแรงที่จะดำเนินไปตามทางนั้นแล้ว
ชีวิตของแววชาตินี้อาจะเกิดขึ้นมา เพื่อค้นพบแค่นี้รึเปล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น